Alışamadım Şiiri - Ufuk Çoban

Gözlerin resimlerde yalnız bakıyor gözlerime,
Duvarlarda koyu bir fırtına sessiz gülümsüyor gözlerime,
Ellerinden uzak güneş de yanaşmıyor yamacıma,
Soğuk, yanımda olan tek şey soğuk bugünlerde.

Sessizliğe alışmaz yüreğim sanmıştım,
Yaşamaz ruhum kapanır dört duvarına,
Senden başka yol tanımaz ayaklarım demiştim,
Yanılmış bedenim, yanılmış yüreğim, yanılmış sözlerim.

Alışılan bir dokunuşmuş gözlerin kilidinde,
Sözler boşmuş sevgiyi anlatan yüreğimde.
Bağımlıyım, bedenime söz dinletemediğimde,
Senden öte birşey buldum güneşiminin doğduğu yerde.

Sensiz de geçiyor hayat her zamanki gibi,
Aynı benim istediğim, yerinde bıraktığım gibi.
Ne engel var yüreğimde ne beni duraksatan fırtına
Gözlerinden uzağı daha şimdiden sevdim gibi.

Günlerde, saatlerde tek dostum olamadın,
Gittin, bıraktın beni tutkularıma sevdiğim.
Sözlerin umut olmadı, alıştım herşeye
Tek alışamadığım, sensizliğe nasıl alıştığım...

17/06/2004