Alışamadım Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Sessiz sedasız gitmelerine,
Beni, beni yerle bir etmelerine...
Ben, ben bir türlü alışamadım...

Mesafe koymaya, zamanla yaklaşmaya;
Ağır adımlar atmaya...
Ben, ben bir türlü alışamadım...

Kendimi ağırdan satmaya,
Karşıklıkla sevilmeye...
Beni, beni sevmelerini beklemeye;
Ben, ben bir türlü alışamadım...

Çok istedim ve hep rabbimden diledim;
Çok değil azda olsa beni sevmesini;
Çok değil azda olsa benimle ilgilenmesini...
Bugün bile tanıdığıma soğuk kanlı olmaya;
Ben, ben bir türlü alışamadım...

Kötürüm olduğumdan durmuyorlar,
Benden, benden hep kaçıyorlar...
İlgiye, sevgiye aç olduğumdan;
Serin, serin olmaya bir türlü alışamadım...

Kalemime tükenmez dediler tükendi,
Seni bir seven bir daha gitmez dediler;
Günü gelen müsade istemeden gitti...
Ben, ben gidenin ardına su dökmeye alışamadım...

Bak saat olmuş gecenin ikisi,
Kalbimde, gönülümde azalmaz ki o yârin sevgisi...
Ben, ben gidene çizik çekmeye alışmadım...