Alısamadım Şiiri - Orhan Sönmez

ALIŞAMADIM
Aşkın közünde bir ömrü kavurdun
Lokman´da bile deva bulamadım
Düşlerime´de gelmezsin anladım
Yıllar geçti´de rüyalara alışamadım

Kolaymı böyle candan severken
Hazan rüzgarı esince ömre erken
Yürekte sevda ayrılık yok derken
Yıllar geçti´de Hasretine alışamadım

Bu can var oldukca unutmak yok seni
Ölünce mezar taşıma yazarsın ismini
Kalbim acıyor ey sevgili sen gittin gideli
Çok denedim Sensiz acılara alışamadım

Eser durur başımda ayrılıgın yeli
Kavurur içimi çöldeki sancının seli
İstersen olasın Cennetin dilberi
Sensiz bu dünyaya alışamadım

Sen gideli dinmedi ağrıdı başım
Kurumadı bak gözümdeki yaşım
Seninle sensizliğe alışmıştım ama
Sensiz senin yokluguna alışamadım

Dermanda kalmadı tükendi dizimde
Anılar canlanır hala benim gözümde
Dilimden düşmedin her bir sözümde
Kırk yıldır Sensiz dünyaya alışamadım