Alışamadım Şiiri - Erkan Başok

Seni seviyorum...
Kardelen yapraklarına gizledim sevgimi,
Yüreğinin en soğuk anında,
Sısıcak bir tebessüm olsun diye.
Yıldızlara nakış nakış işledim bütün harfleri,
Sen baktığında yıldızlara,
Orada buluşup, orada bitirelim hasretleri diye.
Her yağan yağmurda sırılsıklam ıslandım.
Bulutları kucakladım sımsıkı.
Her damlaya bir isim taktım,
Kimi sevinç, kimi mutluluk,
Kimi bir sevda türküsü oldu.
Ben seni seçtim.
Bir seni gördüm ıslak kirpiklerimi açtığımda,
Bir sana dokundum ellerimi uzattığımda.
En umarsız hallere alıştı yüreğim.
Defalarca vurgun yedim derinlerde,
Acımasız ihanetlerle sarsıldı bedenim.
Hırçın dalgalar vurdu kıyılarıma.
Izdırap yüklü gemiler yanaştı bir biri ardına,
Ne tayfalar anladı yalnızlığımı,
Ne kaptan farketti yıkılmış halimi,
En acı dertlere alıştım ağlamaklı,
Izdıraba sarıldım çocuksu bir umutla,
Alıştım herşeye...
Terkedip gidenlere, beni ağlatanlara...
Hani; alıştım dedim ya herşeye!
Sana yalan söyledim..
Dertlerime alıştım,
Yıkılmış halime alıştım.
Kaderin beni unutmuş olmasına bile alıştım.
Ama sen bozdun işte alışkanlığımı.
Karanlık gecelerde hayaline,
İçime çöken hasretine,
Sensizliğin nöbetine,
Ne yaptımsa alışamadım...
Şiirler yazıp ismine,
Ağıtlar yakıp resmine,
Her gece yatıp dizine,
Ağlamaya alışamadım...
Çılgınca sevişmeye rüyalarda,
Seni aramaya tenhalarda,
Ufkuma düştüğün zamanlarda,
Sensizliğe alışamadım...
Hani; alıştım dedim ya herşeye!
Sana yalan söyledim.
Aramızda uzayan yollara,
Seni bensiz saran kollara,
Senin dilinle konuşmayan duvarlara,
Ne yaptımsa alışamadım...