Yirmibir Ağustos ikibindokuz
Bu hayatı ben sen varken yaşadım
Tam yirmibir yıldır sen ve ben yokuz
Yokluğuna bir tanem alışamadım.
Seninleyken ayrılık yok sanırdım
Seninleyken acılarla tanışamadım
Yıllar yılı ben kendimi kandırdım
Hasretine bir tanem alışamadım.
Sen yokken yaşıyor sanma sen beni
Seninle faniliğe karışamadım
Yük ettim bu ruha bedbaht bedeni
Sensizliğe bir tanem alışamadım.
Şimdi arıyorum ben o günleri
Kıskanıp duruyorum hep gülenleri
Benim de soyadım Hepgüler ama
Gittiğin günden beri yüzüm gülmedi,
Bu kadere bir tanem alışamadım...
Kayıt Tarihi : 25.4.2017 14:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!