Alışamadım Şiiri - İsmail Civelek

alışamadım alışamadım
sensizliğe alışamadım
mutluluk la huzur la
ömrümce ben tanışamadım

ağladım geceler oldu dostum
en zor günüm de sen yoktun
zalim yıllar gibi sende vurdun
yokluğuna alışamadım

niye gittin sebebsiz yere
güldürdün bizi düşmana ele
boyun eğeceğim gelse ecele
her gün ölmeye alışamadım

sensizlik yoksulu oldu civelek
uçmuyor ilk baharda kelebek
ha bu gün ha yarın diyerek
sabrımı sınadım " alışamadım "