Alışamadım Şiiri - Şefik Koman

Çok şeye alıştım da,
Susmaya alışamadım.
Birçokları dilini yutmuş gibi
Sustular.
Sustular da,
Ben susamıyorum.

Yeri gelince; ana avrat,din iman
Kaydırı kaydırıveriyorum.

Atalar “Taş yerinde ağırdır” demişler.
Küfür de öyle.
Küfür de yerinde ağır ve anlamlıdır.
Kendilerine dokunulmayanlar
Güya,
En uyanık olanlar
Ulusu kandırıyorlar.

İşsiz güçsüz demiyorlar.
Bir yamalı donumuz kaldı
Neredeyse onu da alacaklar.

Tüm yaşananlara sövmeyeceksin de
Ne haltedeceksin?
Anasına, amucasına mı söveceksin?

Çok şeye alıştım da ben,
Tek susmaya alışamadım.
Ve de alışamayacağım.

Söveceğim..
Çünkü:
Haksızlıklara karşı kullanabileceğim
Copum ve biber gazım yok benim.
Tek silahım küfretmek.
Kaymaklısından, köpüklüsüne
Köpüklüsünden, yoğurtlusuna
Dilimin döndüğünce,
Gücümün yettiğince söveceğim…

Hem de,
Böyle şerefsizlere küfretmek sevaptır.
İşte ben de bu nedenlerle
Susmaya bir türlü alışamadım.
Bundan sonra da,
Asla alışamam artık.