Boşuna yaşadım bunca senedir,
Ben böyle yaşama alışamadım.
Hiç aklım ermedi bilmem nedendir,
Ben böyle yaşama alışamadım.
Sanki yaşamanın hiç tadı yokmuş,
Ciğerimi delen çelik bir okmuş,
Felek çengelini sineme takmış,
Ben böyle yaşama alışamadım.
Düşman oldu bana dostun eşiği,
Karanlığa döndü şu gün ışığı,
Şimdi bana geldi ölüm keşiği,
Ben böyle yaşama alışamadım.
Çıkmıyor içimden bir ince sızı,
Bana haram etti baharı, yazı,
Aşıma kattılar zehiri, tuzu;
Ben böyle yaşama alışamadım.
Âşık Yusuf ‘umu yıktı, batırdı,
Aldı türlü türlü derde götürdü,
Pençe vurdu çamurlara yatırdı,
Ben böyle yaşama alışamadım.
Kayıt Tarihi : 23.4.2010 15:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Karakaş 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/23/alisamadim-106.jpg)
Bahar geldi yeter artık büzülme.
Gönlünü ferah tut ecel yakındır,
İmanı sıkı tut asla çözülme.
Kutlarım güzel şiirin şairini.
TÜM YORUMLAR (2)