Alışamadık Şiiri - Osman Kaya Malatya

Görkemli binalar hanlar diksekte,
Toplu yaşamaya alışamadık,
Kendimizi yükseklerde görsekte,
Medeni dünya’ya ulaşamadık.

Soğuk olur garip kuşun yuvası,
Cahil zorbaların bitmez havası,
Önümüzü tıkar benlik davası,
İşler geri kaldı çalışamadık.

Mor dağlara duman çökmüş gitmiyor,
Kol kol gezer dedikodu bitmiyor,
Anlat anlat sözde fayda etmiyor,
Ortak paydalarda buluşamadık.

Süslü çul bürünüp çalım satsak ta,
Sap samanı birbirine katsak ta,
Meydan meydan gezip nara atsak ta,
Koca Yusuf gibi güreşemedik.

Anlaşılmaz oldu bu nasıl duygu,
Anaya babaya kalmadı saygı,
Bu kötü gidişat veriyor kaygı,
Birlikte menzile erişemedik.

Nere gitti yüzümüzün akları,
Garip mazlum götürüyor yükleri,
İhlal ediliyor komşu hakları,
Bayram geldi yine barışamadık.

Zekâtı vermeye elimiz tutmaz,
Sözde dürüstlerin yalanı bitmez,
Kaya der su aldı bu gemi gitmez,
İlim deryasında yarışamadık.