şair değilsin sen Aliş, yalan bilmezsin
sende bir çocuğun oyuna daveti var
bir küfür edersin, bin beyit devirir
nasıl yürekten
ağlaman aynı babamın ağlaması
öyle aniden
hayat öfke nöbetleri
uzun bir oyun havasında
sil ve tef, ritim ve isyan
denizaşırı bir hastane odasında
kendiliğinden
kediler takip eder gizlice ardından
ve yolunu gözler biri, bir ağaç tepesinde
belki ölmüştün bin kere
belki bir kedi üflemişti nefesini ağzına
merhametli özlem haylaz bir çocuğa
içten…
bildiğim kahramanları unuttum
kedilerin uyuduğu kuytusun sen
kediler babamı da sever
bu bir kıstas
kuşlar sesinde oynaşır
bu bir armağan
sen yalan da bilmezsin
öyleyse şair değilsin
öyleyse öpeyim parmak uçlarını
inceden, inceden…
Aliş,
kederli çocuğum
oyunbaz kedim
benim şarkım senin kalbinde çalıyor
değişmem, değişmem
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 10:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
