Alır götür fırtınalar.

Neden bu sessizlik.,
Bir orman sessizliği içinde yüreğim.
Sanki volkanlar açılacak, lavlar püskürecek,
alev, alev de, içerim.
&&
Şakası yok, hasrete akan denizlerin.
Ne bir yel eser, ne de bir fırtına,
sular mı uykuda.
Boğulmaktayım içimdeki sessizliğin.
Sessizce gidiyor gemiler şimdi enginlere süzülerek. Uzaktaki bilinmez limanlarına.
Yine de korkmaktadır, dümen başındaki kaptan,
çıkar mı diye, fırtınalar.
&&
Hep korkmuşumdur.
Sessizlikten.
Her sessizliğimden sonra çıkar da içimdeki,
beni hazandaki yaprak gibi oradan ora savuran, fırtınalar.
Ve çalkantılar ve sonra, o dev, dev dalgalar.
Ve patlar ruhumda yıllardır saran o,
sıcak kızgın, lavlar.
Püskürür bir kez daha, yıllardır uyuduğu yuvalarından.
Ve bozulur suskunluğum da,
alev topları dolar, bir kez daha yüreğime,
ver biter sessizliğim.
Alır götürür beni bilinmezlere fırtınalar.
&&
Bu gün, yine öyleyim.
Hüzne ağlıyor yüreğim, enginlerde kayboldu gözlerim.
Karmakarışık içimdeki sarmaşık duygular. Ölüm mü var yine bir yerlerde ne?
Anlamadım.
Ağlar, gözlerimdeki anılar. Yine.