Alır Gider Şiiri - Veysel Eraslan

Bahar yağmurumsun gönül dağımda
Yağarsan üstüme sel alır gider
Dumansız ateşsin aşk otağımda
Üflesen külümü yel alır gider

Seninle şenlendi yeşerdi bağım
Laleye sümbüle yurt oldu dağım
Gül açtı kurumuş dalım budağım
Hercai arılar bal alır gider

Ömrümün baharı yeni başladı
Kimi hakkın dedi kimi taşladı
Aşk acısı yüreğimde kışladı
Ayrılık ömrümden yıl alır gider

Ömür törpüsüdür kara saçların
İçimde kanayan yara saçların
Onulmaz derdimi sara saçların
Yoksa bu garibi sal alır gider

Zamanı değil mi arasan sorsan
Sende benim gibi hayaller kursan
Getirip başını başıma korsan
Vallahi Veysel’in del olup gider

4–5–12
Veysel ERASLAN
Yozgat