Alıp Gitseydin… Şiiri - Halil İbrahim Al ...

Çıktın hayatımdan bıraktın ıssız,
Umut kapıma da kilit vursaydın.
Duymadın sesimi ah be imansız,
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Alışmak olsaydı içimdeki dert,
Allahın kulu çok, bulurdum bir mert.
Esmezdin her vakit gece gibi sert..
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Türlü türlü çiçek dolu bahçeler,
Gönüllerde aynı söyler lehçeler.
Belki de bir ahu aklımı çeler,
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Mazi süngüsünü böğrüme dayar,
Sensiz nefes alsam yerlere yığar.
Duvardaki resmin vermezdi ayar..
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Depreşir gözümde durmaz hayalin,
Yoktur sevilmeye özün mecalin.
Yazılırdı belki bana vebalin;
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Beraber girerdik her mevsime biz,
Mutlu vadilerde çok bıraktık iz.
Şimdi hasretinle kalmazdım aciz,
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..

Bir el uzanırdı belki de çoktan,
Kurtarırdı beni var olan yoktan..
Ayırırdım amma karayı aktan,
Ah şu yalnızlığı alıp gitseydin..

Ne senliyim ne de sensiz… bilemem.
Damla damla inip durma silemem.
Dönsen dahi başka bir söz söylemem;
Şu yalnızlığı da alıp gitseydin..