Alıp doğruca Anka Kuşu Şiiri - Oktay Çekal

Alıp doğruca(Anka Kuşu)

Bir gökkuşağı renginde, süzülen Anka Kuşu,
Dağların ardında kaybolur ve masal başlar.
Acıların en derin uçurumunda…
İçime çektiğim dumanı, dost bildim teselli gibi,
Yürüdüm inatla, patikalardan düşmeden,
Tüm tuzakları eledim, papatya vadisine geldim.
Bembeyaz örtü gibi, sarı işlemeli topraklar,
Huzurun anahtarını, saklıyordu bağrında,
Gözlerim gri bakarken hayata, beyazı gördüm.
Kalbim kafesinden uçan bir kuş gibi, hızla çapıyordu.
İçime işleyen sevgi hissi, ruhumu alıp götürdü,
Tarifsiz bir huzur, boşaldı bedenime doldum.
Karışık hayatların, saklandığı güzellikler,
Şarkılarını söyledi, dinlendirici gizemiyle,
O an bir ışık kümesinden, nur yağmış kapı açıldı.
Derenin aktığı yatağın kenarında, öylece kitlendim kaldım.
Bulmuştum hayallerin, o muhteşem ülkesini,
Gerçekle tanışan bu güzellik, beni çağırıyordu,
Cennet gibi bir yoldan geçtim, mutluluk hemen önümdeydi.
Yaşadım kendimi, ilk defa kendim gibi doyasıya,
Aklımdan beni ezen, tüm sorunlar döküldü yeşile,
Unuttum hemen, öncesindeki tüm sıkıntılarımı.
Gerçekten hayale bir geçişti bu, gerçek gibi,
Aydınlanan günü, bir ormandan izledim.
Billur deniz mavisinde, hayat resmini çiziyordu,
Martıların gülen gözlerinden, umut akıyordu.
Kanatları her salladığında, özgürlük resmi çiziliyordu,
Bir kır kahvesine geldim, gülen yüzlerin ruh dinginliğinde,
O parlak gözlerini ve içindeki güzellikleri gördüm.
Aradığım yer burasıydı, hayattan uzak ve içinde,
Anka kuşu, beni kendi masalıma götürmüştü.
Gerçeğimin içinden alıp doğruca…

Oktay ÇEKAL
31.08.2011-10.21