Alıp başını gider Rüstem emmi, uzar yayla yollarına.
Yıllar geçtikçe mutluluğu da uzar Rüstem emminin saf ve yalın bakışlarında.
* * * * * *
Şimdilerde ne Rüstem Emmi kaldıı, ne onun gözünün içine bakan Mustafa.
Ne öküz arabası kaldıı, ne obanın bekçisi boz Yaman’ın arşınladığı yayla…
Ne Zarife Bacı kaldııı, ne Nuray kaldı süzme gözleriyle ve sırma saçlarıyla…
* * * * * *
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta