Alıp başımı Şiiri - Tuncay Emrem

Alıp başımı gideceğim bir gün.
Üstümde ne kimlik, ne de bir resim..
Belki adımı bile terk edeceğim.
Alıp başımı gideceğim bir gün.

Bir otel odasının bembeyaz yatağında
Ensemde kilitlenmiş ellerim.
Artık ne geçmişim var, ne geleceğim..
Ne de beni tanıyan, kapımı çalan..

Bir otobüsle yollarda, bir yere doğru,
Bilinmez, şimdiye kadar hiç gitmediğim..
Çıkarsa karşıma bir gülümseyen,
Teşekkür edeceğim ona gönülden.

Bir kahvehane mi olur, bir lokanta mı,
İnsanların beni fark etmediği..
Ne elimde bir yük var, ne de bir çanta,
Ya bir deniz kenarında veya bir parkta,
Canım çekmişse uzanıp yatıvereceğim..

Çekip gideceğim, -bu kesin- bir gün,
Belki de çok yakın bir gelecekte...
Zihnimde ne hayal, ne de hatıra..
Boşuna mı bu özlem, çok uzaklara..

İçimde bir ses var beni çağıran..
Biraz bulut olmak, belki biraz su..
Bir ihtiyaç bu, derin bir arzu..
Uzayıp giden yollarda olmak..
Hep bir yere doğru, koşturup durmak..