Alıntı Şiiri - Recep Özdemir 2

Bir sevdiğim vardı bir zamanlar..bundan 6 ay önce... bindim otobüse.. İstanbula onun memleketine taşınmak istedim.. İstanbula geldimm kalacak yer bulamadım aslında aynı gün işimi bulmuştum markette.. yatacak bir yerin olmayınca durulurmu akşam tekrar otobüse binip.. memlekete gidiyordum sakarya yakınlarında.. birden bir ışık parladı bende.. niye onun yanına gitmiyordum zaten 2 yıldır görmemiştim.. sakaryada inip Konyaya bilet aldım.. sabah sekiz gibi indim konya merkeze.. tabi bizim gece mesaj trafiği.. işte gelme yanıma istemiyorum seni görmeyecem karşıma çıkma diyordu.. ben de onun okulun önünde protesto yaparım basını çağırırım diye tehtit ediyordum.... Konya terminalinden.. beni. Akören servislerine bindirmek için biri yardımcı oldu oraya kadar götürdü.. Akören durağında yarım saat bekledim.. ve otobüs haraket etti içimde tarifsiz bir heyecan vardı hatta bu satırları yazarken aynı heyecanı duyuyorum... akören görünmüştü artık.. küçük bir beldeye benziyordu dağların etrafındakii yeşillk beni kendime getirmiş bir nebze heyacanım yatışmıştı.. otobüs.. okulun yanında durdu sırtımda ki çantamla indim aşağı.. evet görmüştüm.. onun yurdunu.. kim bilmezki o kız yurdunu pencereye çıkmış kızlar onların arasından sevdiğimi görmeye çalışıyordum.. sanki bütün kızlar bana bakıyordu.. ilk önce kendime yatacak bir yer bulmalıydım.. buldumda şükür hani şu pansiyon adını unuttum ben geceleliği 5 liradan kalacaktım erleştim..bir tane koğuşa siz ne derseniz deyin ilk işim dışarı çıkmak oldu.. okulun karşısında bir tane kafe vardı hem internet hem tost falan.. sahibi mevlüt abi.. her şeyi anlattım.. bi kzın peşine takılıp düştüm yola dedim iş arıyorum dedim... beni işe aldı sağolasın.. ertesi sabah işe geldim..tabi bu ara bana tehtit telefonları istanbuldan kızımızn yakasından düş.. o seni görmeyecek falan... ben hiç aldırmıyordum.. bu ara yengenizde mesaj atıyor sevgilimle gelecem yanına diye.. bende gel dedim... bu ara Erzincan gözlümün arkadaşları gelmiş onlara servis yapıyorum.. öğlen oldu.. kız yurdu anlaşmış gibi.. tost siparişi yapıyor.. patron beni gönderiyor.. ve ben gittiğim de bütün kzılar ya kapıya yada pencereye çıkıp bakıp gülüşüyorlar.. tabi ben hala sevdiğimi göremedim... ben kafede bir şeylerle uğraşırken kapıdan o çok sevdiğim kızla yanınde bir erkek elele girmesinmi direkt çeketimi alıp.. çıktım dışarı pansiyona gdip eşyalarımı topladım.. akören servisine bindim çok susamıştım.. su almaya gittiğimde birde ne göreyim benimki patronun karısı ile konuşuyor o abladan Allah razı olsun görünce direkt çıkmaya çalıştım.. ben içeri çağırdı sevdiğimin yüzüne bile bakamıyordum.. kalbim yerinden fırlayacak gibiydi.. ona bakarak ona yazdıağım şiirlerden okudum ama nasıl ha ağladım ha ağlayacağım.. sonra bende ki tüm emanetlerini bıraktım mektup zarf resim künye falan.. otobüse bindim geliyorum onu sonkez görmek istedim en çok sevdiği kız arkadaşı ile otobüs yanından geçiyordu son kez baktım.. ona.. ve birden duvarın birinde bir yazı gördüm TOPARLAN YÜREĞİM GİDİYORUZ.. NASILda beni anlatıyordu.. hemen ilham geldi TOPARLAN YÜREĞİM GİDİYORUZ SEVGİLİN DİYARINDAN BU SÖZ ALINTIDIR AKÖRENDE BİR BAHÇE DUVARINDAN.. akörenden çıktım yağmur başladı ve gök benim ağlayışıma eşlik ediyordu sanki... sonra birdaha yüzünü görmedim... 19 mayıs 2012- itiraf ediyorum Erzincan Gözlümü çok sevdim