İnsanımız alıngan, konuşamaz hâldeyim,
Dilim nedense ağır, kulu incitmekteyim…
Hemen küsmeli miyim, çevremde herkesle,
Ya da konuşmamalı, dost ahbap kişilerle…
Kalpler çok kırılıyor, yanlış anlaşılırım,
İçerimde bir şey yok, dostluğu azaltırım…
Yemek yedir dediler, gelin yiyelim dedim,
Kalabalığız dendi, bu sorun değil, dedim…
Hayvanları doyuruyorum bana dokunmaz,
Hayvan değiliz dendi, küsen artık barışmaz…
Oysa ne demiştim ki, alındılar küstüler,
Kastettiklerim farklı, bunu bilemediler…
(1996)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.6.2012 17:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/24/alinganlardan-uzaklasmali.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!