Alın yazısının izinde

Bir kader çizgisi bu,
Bilinmeyen ellerin çizdiği kader haritası.
İç içe çizili,
Kıvrım kıvrım çizgiler...
Zamanın, mekanın,
Hayır ile şer arasında
Her adım bir iz bırakır.
Ve biz, bu izlerin gölgesinde yürürüz,
Kimimiz kaybolur, kimimiz bulur.

İçinde gizli olan her şey,
Bir sırrın derinliğinde yankılanır.
Alın yazısı,
Bir birikimin,
Bir kavuşmanın,
Bir kayboluşun simgesidir.
Geçmişin ve geleceğin
Çizgileridir bunlar,
Birbirine dokunan, ama hiç buluşmayan.
Çünkü her çizgi,
Bir öykünün başlangıcıdır.
Ve her başlangıç,
Bir sonun öngörüsüdür.

Sözlerimiz,
Birer taş,
Yolumuzu döşeyen,
Ve bizi biz yapan taşlar.
Kimi zaman kayar,
Kimi zaman sabırla bekleriz.
Bir an gelir,
İlk adımdan sonrasını anlamadan
İleriye doğru sürüklerken kendimizi,
Bir bakarız ki
Zamanın gücüyle değişen yüzümüz,
Geçmişin yüküyle ağırlaşmış.

Hayır ile şer,
İyi ile kötü,
Her ikisi de bir yolda buluşur,
Birbirine dokunur,
Birbirine bağlıdır.
Ve bu yolculuk,
Alın yazısının bize sunduğu
Bir sınavdır.
Geçmişin acılarına,
Şu anın umuduna,
Ve geleceğin belirsizliğine
Sabırla ve içsel bir güçle
Yürürüz.

Bazı insanlar,
Hayatlarının izlerini başkalarına bırakır,
Geçmişin ağır yüküyle.
Bazılarıysa,
Yeni bir yol açar.
Bir yol ki,
Daha önce yürünmemiştir.
Ama her adım,
Bir umut ışığıdır.
Ve her umut,
Bir nefesin derinliğidir.

Yalnızlık,
Bazılarının sırtına yük olur.
Bir başına yürümek,
Birçok kez acı verir.
Ama yalnızlık,
Bazen de bir öğretmendir.
Bir yoldaş,
Bir rehber,
Bir ses.
Ve biz,
O yalnızlığın izinde,
Kendimizi buluruz.
Her yalnızlık,
Bir keşfin başlangıcıdır.

Alın yazısında bir sır vardır.
Ve o sır,
Her kalp için farklıdır.
Kimimiz bu sırrı çözer,
Kimimiz kaybolur,
Ama sonunda
Her şey bir anlam kazanır.
Çünkü her çizgi,
Bir izi,
Bir gerçeği
Bize hatırlatır.
Ve biz,
Her bir izde,
Kendimizi yeniden
keşfederiz.