Alın yazısı olunca kader...

kaderimi sorgulasam ne gezer?
yokluğun bir darbe ise sensizliğime
zaman çöküşünün iflası gibi
eninde sonunda verilecek son nefes...

hayallere tutunan umut çıkmaza gebe
doğurduğu acılar özgürlüğe susamış
yürekten atılan kurşunlar isabet yoksunu
susmalara mahkum sevmelerim hüzünle mutlu...

masum duvarları aşındırıyor anlaşılamamak
dudaklar uçuklamış kuruyan bahtın şansına
adeletsizliğe sormam çıkmak için haksız
suratıma kapanan kapılar zaten bunun malumu...

yetmemelerin burnunda tütüyor nazının çehresi
öpücüklere boğsam doymaz ki kabul görmiyen aşk
okyanuslara sitemim var aramızda ki dağlara inat
can pazarında mı buldum acab ben bu kalbi? ...

kim sahip çıkacak döküldüğüm yollara
vefasız sevdamın cefalara boynu bükük
ağlıyorum gündüzüm gecem olmuş ne garip
sollarken şu ömrümü yalnızlığımı asa asa bir ipe...

koş koş yakalarsın belki duvarın arkası boş
yakılan ağıtlar çalkalanırken çiğnenen semalar da
süslemek istemiştim seninle şu dünyamın halini
meğer hesaba katmamışım alın yazısın tersten esip ona karşı yüzeceğimi...

(Berlin,10.01.2013) es