Şems'i tanıdığımda aynadaki aksimi gördüm.Benden daha çok bende....Mevlana bilinir de benim Şems'im nerede? Hapsettim kodesime, bir daha çıkmamacasına..Yooo hayır güvende değildi, hissedilirdi, katledilirdi, zor bulmuşken ben, içimde kaybedilirdi...Bendeydi ama güvende değildi...Okyanusun dibinde midyenin içinde olmalıydı..
Ulaşılamazdı, dokunulamazdı, umutları vardı...İzin veremezdim, açığa çıkaramazdım, bu dünyada koyamazdım; bana aitti sadece bana, inci tanemdi ki...
Aradan yıllar geçti, Şems'im bende hala...Lakin ben değil, hiç kimse ulaşamadı; onu azgın sulardan çıkaramadı, saklı kaldı keşfedilmezim, uğruna baş koyduğum belirsizim, bilinmezim.....
Karanlık sessiz bir gece...Ansızın...Düş'tü yüreğime...Elini tutmaya mana'dan çıkarmaya, bana ait olmasına sadece bana....Karar verdim diyemeyeceğim, bilemeyeceğim, yüreğine giremeyeceğim....Belki....
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
