**Alın Yazım Şiiri - Şenol Mersin

Gökteki yıldızları sayabilirmi insan!
Uzanabilirmi elleri gökteki bulutlara,
İmkansızları oynamak kaderim olmuş,
Hayat denilen sinemanın her perdesinde,

Öyle bir sinemaki,senaryosu olmayan,
Havada uçuşan kelebekler gibi adressiz,
Çıkmaz sokaklarda ilerleyen bir araç sanki,
Dönebilmek çok zor bu oyunun başına,

Her açılışında perdenin,olmayan seyirciler,
Yuhlamalarıyla nerdeler,görünmezler,
Gelmeyen alkış sesi oyuncunun kaderi,
Halbuki hayatın ta kendisi nereden bilecekler,

Uzaklaşmak en doğrusu filmin karekterinden,
Lâkin,yaşamın kendisi oynadığım oyun,
Mutsuzluğun kendisi,boş salona oynamak,
Elimi tutan olsa gerçeği görenlerden,

Sabredip bitirebilmek,bu azap anlarını,
Tek arzum kapatabilmek,geçmiş sayfalarını,
Yaşam denilen zindanın kara sayfalarını,
Yakıp yok etmek içindir,oynanan bu son perde,

Son perdeyi oynuyor,yaşlı yüreğim yapayanlız,
Küskünlüğüm tanrıya,suçlusu alın yazım,
Dünyadan göçüyorum.toprağa girdim işte,
Değişti dünyam ama,değişmez alın yazım..