Alın beni artık bu hayattan

Alın beni artık bu hayattan
Aldığım nefese lanet ediyorum çünkü
Dar ağaçları ferman kusuyor
Ve insanlığımız hep sözde kalıyor
İnsanlığımız hala cehenneme doymuyor
Ve ben kaçacak delik arıyorum
Cahillerden cehaletin her kesiminden
Ağlama sesleri duymak istemiyorum artık
Alın beni cehenneme vurun ben hazırım
Yeter ki bu ağlama seslerini susturun
Ben kıyameti mahşeri buluyorum ağlayışlarda
Ve gelin acılara kıyamet mahşer olalım diyorum
İnsanlığımız artık sözde kalmasın
Dar ağaçları kan kan can can ceset kusuyor
Düşlerimizde hiç mi iyimser bir gül kalmadı
Umut yok mu yani hayat bu kadar kötü mü
Ördüğümüz duvarları yıkamıyor muyuz
Kıyamete bu kadar mı hasret günahlarımız
Yolda biziz meçhul karanlıkta biziz
Ve ben itiraf ediyorum en hakiki yanımla
Ben insanım ve çukur yada mezar değilim
Özü benden uzak olmayan kardeşime
Her hangi bir canlıya tuzak değilim ben
Ben aşk için aşkla yaratıldım
Geldim gördüm ki cennet denen şey aşkın eseri
Aşk yoksa kin ve nefret düşmanlık vardır
Aşksız varlık kimilerine göre hayvandır
Ama ben hayvanlarda dair görmedim
İnsanın insana ettiği zulmü
İblisler insani değerlere saldırdı
Aşk yok dedi sadakat yalan dedi
Bunlar yoksa birlik beraberlikte yok
Ama bunu kimse diyemedi
Kül renginde tüm düşleri yaktılar
Her insan imanının bir meyvesidir
Baktılar ağaç kökten kopmayınca
Dalları tümüyle budadılar
Yaratıcı insanları yarattı
İnsanlık önce uçurumu keşfetti
Sonra tüm köprüleri yıkmak için yaptı
Ta ki sırat köprüsüne denk gelene kadar
Ben diyen meçhule gönderdi kardeşini
Ardında tüm gemileri yaktı
Her pişmanlık faydasızdı böylece
Giden yolunu kaybetmiştir
Arkada kalan kendi uçurumunda boğuluyordur
Şimdi söyleyin ufukta hiç umut yok mu
Lanet ediyorum aldığım her nefese
Alın beni artık bu hayattan
İnsanım insanlığımdan utanıyorum
Cehennemi fazlasıyla hak etmişizdir
Ve imtihan bir beladır artık
Adalet peki hiç oldu mu adalet var mı
Bunca felaketi yaratan yaratılanı suçlu buluyorsa
Kusursuzluk var mı kusursuz hiç oldu mu
Şimdi ben bir gece içindeyim
Ve mevsimlerden kış daha bitmemiş
Kim bilir dışarıda kaç mülteci evsiz
Kaç bebek aç haliyle ölüyor şimdi kim bilir
Cehennemi hak eden bensem cennete giden kim
Bir bencillik iki iradesizlik yüzünden mi tüm acılar
Yada bencillikte iradesizle buluşsun üç iradesizlik yani
Ölen bensem yaşayan kim o zaman
Adaletten şüphe duymak bir günah mı
Öyleyse halkada bir zayıf nokta var
Bu da yaratılışın kusursuz olmadığını gösterir
Ve ben bu düşünceyle günaha girdim öyle mi
Vicdanım bana yaşarken ölüm sunuyor
Nefes alamıyorum yüreğim daha fazla dayanamıyor
Sokaklar kıyametlerden geçilmiyor
Her köşe başında bir kıyamet duruyor
Rahatça gezip tozmalar çocuklukta kaldı
Hayatı toz pembe görmüyorum artık
Ve bu uyanış acı veriyor yaşayamıyorum
Bir insanın gözyaşında mutluluk bulamaz insanlığım
Bir ana ve evladı bebeği kolunda
Sokakta çaresizce insanlık dileniyor
Varsa eğer İnsanlığımıza bir lanet değil midir bu
Ve ben aldığım her nefese lanet ediyorum
Ve insanlığımdan özür diliyorum
Bunca acılar karşısında çaresizim
Özür diliyorum insanlığımdan
Çünkü intihar edemiyorum
Çünkü buda yasak ve günah
Bu acı tabloyu ben yaratmadım
Bu rezillik benim değil benden değil
Çünkü ben seçmedim ben yapmadım
Bir yaratan var bir de iblis
Peki insan nerde irade nerde
Bunca acıları hak eden günah nerde
Hiçbir günah bu kadar acıyı hak etmez
Ben her zerremle cehenneme akmaya hazırım
Yeter ki tanık olmayayım insanlığın bu acı feryatlarına
Peki ben cehennemde yanmaya hazırken
Yok olmayı göze alan bir irade var mı
Asıl nefis yok olmalıydı adaletin yerini bulması için
Nefis yok olmasa cennete gitsek bile yine bir bahaneyle
Yapılan her hangi bir yanlışla hem sürgün hem kurban ediliriz
Nefis yok olmadıkça sonsuzluğun hiçbir garantisi yok
daha fazla ne kadar dayanırım bilmiyorum
Eğer intihar edersem bu yaratılışıma bir isyandır
Sokaklara çıkıp gezemiyorum diri acılar ayağıma takılıyor
Ben mi çok zayıfım yoksa yaratılışımız mı kusurlu
İnsanlar şeytanların yerine göz dikmiş
Cehaletin en dibine vuruyor en büyük gaflet
Acı çeken insansa acı çektiren kim
Biz hem kurban hem sürgün edilmişiz
Bugün insanlığım kan ağlıyor
Dört yanım cehennem dört yanım mahşer
En kötüsü de ben hala yaşıyorum
Ölümü göze almışım da yaşamakla cezalandırılmışım
Hem de eriyerek yaşıyorum
Ya da yaşarken ölmüşüm bunu dile getiriyorum