Alın! Şiiri - Vus Lat

Alın, varoluşu bana haram kılanlar,
Çember olun etrafında,
İçine gömülü kaldığım kendimin.
Geceyi dinleyen
ürkek bir kulağın öğüdüyle
dinliyorum sizleri;
Çiğneyin parçalarımı minnet duyarak.
Ve değsin buna, olur mu?
Ağzınızdan süzülen kanlar dahi,
Şad ırmakları olsun size.
Olmayın bana ıstırap,
Ben sizin kulunuzum.
Ben sizin tanrınızım.
Hayallerimin memesinden sütler eminiz.
Al, sen arkadaki,
Al bir zamanlar
Seni kucaklayan kollarımı.
Ve ellerimi,
Sana merhamet gösterirken
birer kancaya dönüşen...
Çekilme geri.
Şimdi çığlıklarımdan bir el doğacak,
Ve uzanacak size doğru,
Tüm hesaplarımı kapatacak.