Ya öğreten ya öğrenen, ya da ilmi seven ol,
Dünya ve ahirette, ilminle huzurlu ol.
Cehalet hayat değil, tam tecrübesizliktir,
Ağaç bile erdemli, Rab’bimden bilinçlidir.
İlim herkese farzdır, insan ilim öğrenir,
Bilir ki ahlâksızlık, ilim ile engellenir.
İlim nefsi frenler, cahillikten korur,
Kötülükten men eder, doğruyu buldurur.
Âlimler ölmemeli, onlar ki gönüllüdür,
Âlimlerin ölümü, âlemlerin ölümüdür.
Âlim dirilerdendir, biz onlarla diriliriz,
Ruhumuz aydınlanır, Rab’bimizi biliriz.
Âlim değerli varlık, herkes O’ndan emindir,
Peygamberler yolunda, O’nun varisleridir…
(1995)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 11.9.2011 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!