Alimdir Karaaydın Şiiri - Şeref Coşğun

Sivriden aşağı kaydın.
Bir baktın Karaaydın.
Dere, Şelale, çaydın.
Üstünde Karaaydın.

Coşğunlar, Yıldırımlar,
Küçük, Çetinkayalar,
Aydın, Budan, Avcılar,
Hepside Karaaydın.

Pektaş, Şahin, Türkyılmaz,
Çapar, Vural, Dinçyılmaz,
Şenol, Zeybek, hep yılmaz,
Cümlesi Karaaydın.

Unutmam Orhanları,
Adak, Kurt, Albayları,
Polat, Bircan, İlhanları,
Öz be öz Karaaydın.

Şentürktür Kazım.Kaya,
Kırık kalmasın yaya.
Çelebiler cefaya,
Dayanır.Karaaydın.

Çanakkale, Yenice,
Kalkım, İlyada nice?
Özcan, Eybek denince,
Bilinir, Karaaydın.

Oğuzların Kayı Boyu.
Oraya dayanır soyu.
Ses verir, düğünü, toyu.
Köklüdür Karaaydın.

Gayet zengin ormanı.
Bereketli harmanı.
Yerim yaprak sarmanı.
Verimli Karaaydın.

Şerfali Hoca Erdi.
Tahin helva severdi.
Sekiz kızı everdi.
Alimdir Karaaydın.

İnandı, Tarım derken,
Karşılardan inerken,
Üç köprüden geçerken,
Çaylıdır Karaaydın.

Şeref ile yaşıyor.
Cevherde yarışıyor.
Cihanla barışıyor.
Açıktır Karaaydın.

Şeref Coşğun