sen acı çekme diye,
düşlerini çaldım düşlerimde
düşünme istedim beni
düşündükçe üzülme diye
ben bir ayrılık şarkısıydım
Dokunmadan tenine
Hissediyorum tüm çarpıntılarını
Gözlerinden başlıyorum öpmeye
Dudaklarında ikinci kez hayat buluyorum
Boynundan öptükçe
Senin yerine benim nefesim kesiliyor
üşüyorum anne..
şimdi kalın paltoları giyip, yollara çıkma vakti-ymiş..
parklarda ateş yakıp, sövme vaktiymiş dünyayı...
düşününüyorum anne...
bu yanlızlık zindanlarında düşüyorum..
Doyamadım ben bu güne...
Senden midir?
Havalardan mı?
Yoksa hiçe atılmış zamanların, hayatıma cüretkar dönüşümü?
Doyamadım ben seninle yaşanan şuncacık hislere..
Kaçışım ol geceden,
geceden kalma düşlerimin kurtarıcısı ol.
Suskunluğuma tezat
İnadına kulağımda çınlasın sesin.
Sesim ol...
Elim, kolum...
uyusunda büyüsün dermiş annem
uyutmak için beni
uyudumda büyüdüm
peki sonra ne olacak anne
son değil bu gece bilesin
bir kez daha..
ve belki de milyonlarca kez
tekrarlanacak bu gece...
istemesende tutacaksın ellerimi
istemesende öpeceksin beni
kime şiir yazılmış bu kadar
kimin adına bu kadar yarışmalar var
kim sevmiş seni acaba söylenenler kadar
yok.. hayır..
sanırım dürüst davranacağım
biliyor musun istanbul?
Soğuğun gölgesinde
Sızılı bir yürek
Kim bilir nedir yükü
Elleri neden titrek
Kan kan olmuş gözleri
Boşalmak üzere olan kahve fincanı
Yada taşmak üzere olan kültablası
Yoğun bel ağrıları
Işığa bakamayan gözler...
_
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!