Yaşamak,zor sanat.
ve biz inadına üretken ruhumuzla
en güzel tablosunu yapacağız,acılarımızın.
En güzel türküsünü çalacağız yarınlarımızın
öğrenci evlerindeki bağlamamızla.
Yürüyüşümüzün şiirini haykıracağız
Bir yiğidin öyküsüdür bu
suskun bir yiğidin
Gözlerinde inancın çiçekleri açan
yitik yüreği umut saçan
Gözler derin bir uykunun izlerini taşırken
Bu buhranlı şehirde
Çok özledim
O kendimi bulduğum gözlerini
Anlatsam yine yasalar çiğnerim biliyorum.
Bu yüzden seni susarak özlemeyi tercih ediyorum
Bazen perde perde çalarak
Bazen de yüreğimin gergefine dokunarak sürgünlüğümü
Yandıkça ‘’Pişiyorum’’ dedim.
Susadıkça hüznümü içtim.
Zamansız her kurşunu bedenimde hissettim.
Bir lojman ışığı bıraktım dışarıya
Umut dedim böceklere sığınak olur dedim.
Ben dışarıda kaldım hayatın
Soğuklar giriyor rüyalarıma
Yarım kalıyor düşlerim.
En olmadık yara oluyor susuşlar
Geride çökmemiş
Ama
kanayan bir ırmak kalıyor.
Girme sakın yüreğimin karasularına
Yoksa yüreğimdeki fırtınayı duyarsın.
Bakma sakın gidip geldiğime
Yoksa yaşadığıma mı kanarsın.
Değmesin sakın ellerin soğuk alnıma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!