Alican Sofu Şiirleri - Şair Alican Sofu

yokluğun muydu beni böyle delirten
sensiz gecelerde
mısralarım bu kadar üşümezdi sen olsaydın yanımda

şimdi selalar okunuyor aşkımıza
kim öldü

Unut beni helalim…
Uyut beni yüreğinde

hain bir pusuya şehit verdik sevdamızı
yalnızlıklar bizim olsun,
Gülücükler onların!

Hangi kelimeye sen sürsem,
Bir tarafı eksik kalıyor.
Utanıyorum şairliğimden.
Seni anlatamıyor olmaktan,
Sensizde yaşıyorum sanmaktan
Yoruldum artık,

Unutmak, sadece bir başlangıç/tı sevgilim.
Hep yarım yamalaktır sözlerim.
Unutamadım! Yemin ederim...

Hep unutmalı sözler kurdular,
"O seni unuttu çoktan" dediler.

"öldüm"
öldürene armağandır bu son sözlerim,

Oysa, sana dair içimde kuracağım o kadar mutlu cümleler vardı ki.
Mesela hayalini kurduğumuz yuvanın bahçesine senin sevdiğin çiçekleri ekecektim.
Sen gittikten sonra ben hep bunları hayaliyle iç çektim!

Unuttun mu tam unutacaksın arkadaş,
Öyle her gece yastığa bırakmayacaksın iki damla yaş.
Sigara içip balkonda tek başına,
Vurmayacaksın düşüncelerini çıkmaza.

Unuttun mu tam utanacaksın arkadaş.

Binlerce şiir yazdım.
Her noktaya bir anlam yükleyip,
Her mısra boşluğunda bir mezar kazdım,
Kader dedim, sustum.

Günler geçti haftalar geçti,

Uyandım sen yoktun yanımda,
Sevgimle örtemedim üzerini,
Affet sevgili,

Kaderime istiflenmiş, tüm acıları yaşıyor bakışlarım,
Elimden kayıp gidişine anlam veremiyor, yapayalnız yanlarım...

Aydınlık yüzünden bahsetmiyorum,
Dudağındaki mutlu cümelerden hiç söz etmiyorum,
Kararan geceleri umruma takmıyorum,
Gözyaşlarım,
Onlarıda hiç umursamıyorum.
ve ben gidiyorum.

Karalıyorum seni sevgilim,
Üstüne kalın giy,
Üşütme, soğuk ve sitemkâr sözlerimin ayazında.
Yine kıyamıyorum sana baksana,
Senden önce neysem,
Şimdide o'yum işte,