Karadeniz sahillerinde yaralı bir ceylan
Balıkçı Erkan
Dalgaların yareni
Gece yakamozun yanan ateşi
Yalnızlığın titreyen alevi
Fırtına sevdalısı bir kahraman
Adı Hülya...
Yüreği umuda yolculukta hüzün kokan çiçek
Kalbi bir sevdanın bekçisi
Ve bir aşkın dokunulmamış tek yeri
Adı Hülya...
Ellerimin kelepçesi
… üç noktanın ardına
Papatyaların bile kıskandığı gözlerinle geçiyorum sokaklardan
Cebimde bir tel saçın, dilimde adın
Ruhumun rotasında pusulada sen
Bütün rüyalarım sana kilitliyken
Ben iki kişiydim
Şimşekler çakmadan önce gecenin bağrına
Sabahları erken kalkar
Balkondaki çiçekleri sulardım
Ardından zeytin peynir bir kahvaltı yapar
Yağmur gibi damlardım günün ortasına
Bu gidiş hiçbir gelişin bedeli değil sevdiğim
Ve hiçbir gidiş seninki kadar zor değil
Yağmur yüzlü çocuklar büyütüyorum sana avuçlarımda
Elbet! biri birgün yollarına çıkar...
Hayatımın yönünü kaybetmiş son demlerinde rastladım sana
Kuzey miydi olduğum yön,yoksa ben hala güneye mi gitmekteydim
Pusulası yosun tutmuştu zamanın
Yelkovanı ilk kez bu kadar yorgun görüyorum
Düşlerim zincirlerine dar geliyor
Sense rüyalarımın en firar yerine giriyorsun
Sen gideli
Gözyaşlarımı kuruttum bir rüzgarın ardında
Umutlarımı astım darağaçlarına
Bir güzden arta kalan beşinci mevsimi yaşadım
Yani vuslatı,yani sensizliğin son perdesini
Sen gideli
Mahpusluğun en zorudur sinop sevdiğim
Adımda kaç harf var unuttum
Yada kaç harf kaldı bunca yıl sonra
Burada ciğerlerini karadenize haraç verirsin
Damarların nikotine yenik düşer
Demirin soğuk yüzü düşer gölgelere
-gözlerimdeki papatya’ya-
Ben hala seni unutamıyorum
Kaç yıl geçti bilmem aradan
Ben hala yağmurlarda ıslanıp,elbiselerimi hiç kurutmuyorum
Ben hala boğaza karşı oturup vapurları seyrediyorum
Bir fırtına hikayesidir bu şiir
Bir bağrı yanık çobanın kavalına
Kahreden saçlarına yazılmıştır maşuğun
Sana söyleyemediğim türkülerim
Tutamadığım ellerindir bu şiir
TAMARA...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!