I
Doğmak,
Beyaz bir kağıda mürekkeplercesine akmaktır.
Parmağımı mürekkebe batırıp kağıdın üzerinde gezdiriyorum.
Önce kafanı çizip sonra gözlerini ekliyorum,
Anaç ruhlu bir kadının ellerinden okşayışlarla,
Bir yerimden başlayıp,
Saçlarıma dökülen okyanuslar,
Küçük çaplı bir gökyüzü indiriyor gözlerime.
Tüm hışırtılarla sarmaş dolaş olup,
Kuşlara söylediğimiz şarkılar,
Alev alev bir fevrilik,
Zihnen ve bedenen yanan gençlik ateşi,
Başka bir alevle,
-Çivi çiviyi söker misali-
Söndü durdu.
Ve ben henüz alevimi mavi tutmayı öğrendim.
Öğrenmiştim;
Tahrik olmuş iki beden birleşirken,
Gözden alev çıkabileceğini.
Öğreneceğim çok şey vardır ki,
Ben şunun şurasında bir gençtim,
Eklemlerime boyunduruk olan hazzın öğretisini,
Ben bütünleştim,
İçinde bulunduğum çukurla.
Kafamı çıkarmak istemedim.
Kurtuluş da istemedim.
Ben, beni içine çeken çukuru içime çektim.
-Birleşmiş sefalet zinciri.-
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!