Bir kaç kişi güldü.
Bir kaç kişi ağladı.
Kişi kendi gibi bilir herkesi..
Oysa diğerlerinden farklıdır hikayesi.
Hayat bir tiyatro sahnesidir.
Alternatifsiz yazgının peşinde,
Herkes kendine düşen rolü,
Oynamak mecburiyetindedir.
Ta .. Ki.. Zamanı gelip,
Gözlerde ki, perde inene kadar..
SANRI..
İçimdeki sessiz feryatların korkusu,
İyiliğin fakir ama umarsız yüce sesi..
Zenginliğin çekici aşağılık kötülüğü,
İkisini beraber büyüttüğüm çaresizliği..
Mutluluk ele avuca sığmaz,
Hafif meşrep bir kuştur.
Kanatlarının altında..
İyi ve şer'i içinde saklar.
Bahtını dar eder durur.
Geçmiş mazi de sarardı kaldı,
Tozlu topraklı taşlı yollarında.
Yıllar acele gidecek ne vardı,
Kırıp döküp bıraktığın anılarda.
Radyoda eski şarkılar da çaldı,
İçimde aradığım ışığı buldun.
Sen..
Bir gün ilahi güç sustuğunda,
Ve kelimeleri bulamadığımda..
Ayaklarım varmak istediği yere,
Kimsesiz bir bilgeyim,
Bugünler de araftayım.
İyileşir çektiğim yaralar,
Aşka dair, umudu varsa..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!