Ben, fotoğraftaki saçlarını okşarken
Elleri titreyen adamım
Ben, o gözlere bakarken
İçi eriyip biten adamım
Ben, gözyaşların önüne düşmeden
Gözlerinde gördüm darağacımı
Yar, saçların halatımdı
Çözülmezdi o kördüğüm
Ben en çok sende öldüm
Gözlerimden anla sevdiğimi
Çoluk çocuk kalmadı evde
Fırladı cepheye, silahı alan eline
Bütün millet düştü özgürlük derdine
Bin bir destandır Çanakkale Savaşı
Aşklar mı kalmadı geride?
Parmaklarım acıyor
Ellerimden akıp gidiyorsun
Tutamıyorum, engel olamıyorum
Çok çaresizim, bir şey yapamıyorum
Ciğerlerim acıyor
Yağmur taneleri yere düşerken
Yıldırımlar gökleri delerken
Ayın üstünü bulutlar örterken
Ben de gidiyorum senden
Melek bana gülerken
Avuçlarım alev alev her gece
Hoşgeldin göğüme, hoşgeldin
Dilimde tane tane her hece
Hoşgeldin sözüme, hoşgeldin
Adımlarım gitmez senden ileri
Yüzün bir kere gülmemiş ki yüzüme
Ben nasıl özleyeyim seni
Kokun hiç sinmemiş ki tenime
Ben nasıl özleyeyim seni
Bir gün doğmadın ki göğe
Yağmurlarda koşar adım ıslanmak
Gibi bir şey seni sevmek
Pazar torbalarında hüzün taşımak
Kadar ağır seni sevmek
Bulutların arkasında güneşi aramak
Hüzün yıldızlara hükümran oldu gitti
Fırtınalar nefesimden doğdu gitti
Geceler ellerimden aktı gitti
Günlerim zehir sensizlikten
Yağmurlar alev oldu yağdı
Dizlerimde derman yokken
Adımladım ben o yolu
Daha gözlerini görmeden
Anımsadım ben bu sonu
Bazen etrafında dolaştım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!