Ekilmeyen tarlalar,
Susuz kalan ovalar,
Arkı yıkılmış sular,
İçin, için ağlıyor.
Kabirlerde ölüler,
ALİ SANDIKÇIOĞLU
Battıkça, batıyoruz,
Yokmu bir el atacak?
Pekte kolay değil dostum;
İnsan olmak, insan olmak.
Her şeyin başında gelir:
Yaz görmedim kıştayım.
Dostlardan uzaktayım.
Usandım artık kıştan:
Bir bahara çıkayım.
Bülbüllerin öttüğü,
Köyümüzun altından:
Dere akıyor, dere.
Bilmem dönüş ne zaman:
Doğduğum güzel köye? ..
Köyümuzun altından:
Hiç farkına varmadan:
Uçup gitti seneler.
Daha ömrüm var derken;
İki mayıs doksan sekiz;
Ufuk dünyayageldi.
Ufuk’un doğumuyla: Baba evi şenlendi.
Boşa geçirme zamanı,
Giden zaman geri gelmez.
Kulluğunda kusur etme.
Binlerce yıldan beri,
Bu taprağı vatan ettik.
Çanakkale, Sakaryada:
Ümidimi yitirmedim,
Bir dost eli bekliyorum.
Dertlerimi paylaşacak;
Dert ortağı bekliyorum.
Haksızlığa dur diyecek,




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!