Öyle bir gel ki
Tüm çaresizliğim ile baş başa kalmışken
Dertler etrafımda duman olmuşken
Gel
Öyle bir gel ki
Kör olan dünyayı görürcesine
Gökteki güneşi yüreğinde ısıtır
Bedeni buz gibi donar
Bozkırın kadınıdır
Çileyi mumla arar.
Gülümser yazılan kaderine
Artık dayanmaz oldu bu yürek
Ne acıya ne sızıya
Yeteri kadar çektin acıyıda sızıyıda
İliklerine kadar yaşamadın mı
Onlarla yatıp onlarla kalkmadın mı
Güler bu kader belkide sana
Her aydınlığın zifiri tarafıyım
Karanlıklar olmuş meskenim
Öyle bir yer ki araftayım
Yabancısı olduğum kendim
Sanki kırk yıldır evimdeyim.
Yolumu kaybettim karanlık sokaklarda
Beyhude yürür dururdum
Bu sefil halimden haberim yok
Yaşar dururdum
Zifiri gecenin ortasında kayan yıldız
Aldı beni koydu yoluna
Sabahın dördü..
Yağmur kokusu düşerdi uzuvlarıma,
O ıslanmış bedenimle
Terbiye ederdim her damlasında ruhumu,
Daha sonra bir saçak altı
Ve bir sigara ...
Zalime kalır olmuş meydan
Mazlum ah etmeyince
Haramı helal kılmışlar
Kimse ses etmeyince
Paranın kulu olmuşlar
Şu gelip geçen dünyada
Seven gönülleri yaktınız
Kor kor ateşlerde
Gözünüzü bile kırpmadınız
Acı çeken bedenlere.
Yürek olsa pare pare
Bak !
Yazıyor kalem ...
Düşüncelerim bir ceset
Aklıma batarken kör bir bıçak
Gelmekte erinçli morgtaki yatak
Çıplak ayaklarım, mosmor dudaklarım
Yaşamak ;
Sahi neydi yaşamak ?
Anneye sorsan : Evlatlarıydı.
Esnafa sorsan : Harabe dükkanı.
Yaşamak ?
Çok süslü bir kelime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!