Akşam vakti, gece, karanlık ve siyah...
Asaletin tavan yaptığı an ve ben;
Düşüncelerim beynime çarpıp duruyor sürekli,
Bir ruh karmaşası yaşanıyor içimde, hissediyorum.
Gündüzün parlaklığından gözümü açamıyorum,
Düşünüyorum içsiz ve sessiz
Önümde mavi deniz ve sensiz
Kulağım çınlıyor sessizlikten
Yalnızlıkla beraberim çaresiz..
Oturdum, yorulmuştum artık
Gölgeden bir boşluktayım bekleyen,
Uçuyorum resmen, hissetmeden,
Gözlerim kamaşıyor çaresizlikten,
Anlamıyorum ne yapsam ne etsem?
Gitsem, çok uzaklara gitsem ebediyen,
Kırılmış kopçası hayatın
Derin çizgiler oluştu kalbimde
İçini açtıkça acıtan yaralar
Ruhunu teslim eder gibi
Son sözünü verdi ve
Gitti
Gönlümde yükselen bir güneş gibiydin
Yokluğunda yağmurlar yağıyordu, hava soğuk
Üşüyordum sen yokken, buz gibi
Titriyordu bedenim, sırımsklam
Ben sana bağımlıydım sevdiğim
Güneşim soğumuş, kederli
Bulutlar yoğun, siyah
Gözlerime dökülen yağmurlar
Yakıyordu
Hiç durmayacaktı
Gönlümden kopar aşk
Büyür aramızda sevda
Yaşarız göl kenarı tahtalı evde
Senli geçer mutluluklar
Çıkarız dünyayı dolaşmaya
Engel olma, derinlemesine hisset
İçine tüm ruhuyla girmesine izin ver
Tüm hücrelerine sızsın o kudret
Bırak, ilerlesin bütün ihtişamıyla aşk
Sen ki cıvıldayan kuşların ezgisinde bir parça
Bense aşkın içinde ölümü bekleyen bir tutsak
Nedensiz gidişin seneleri kovalarken
Şimdi bir cemre daha düştü gökyüzüne
Ela gözlerini süzdüğüm ilk günkü gibi
Taze gülüşüne denk gelince bahar
Papatyalar beyaz
Işığımız mavi
Gözlerin kahve
Kocamış yıllar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!