Başarıyorsun gün geçtikçe bensizleşmeye,
Başartıyorsun beni mecbur sensizleştirmeye...
inatlaştıkça senle uzaklaşmaya;
İnan o her an içimde bi sızı...
Kalbimde sanki ordaki boşluğu doldurduğunu sanan bir acı var.
İnan seni bana hatırlatan her anıda, her eşyamda büyüyo o boşluk.
Seni unuttum sanıyorum bazen;
Seni bana hatırlatan şeyleri sildim sanmama rağmen!
Seni unuttum sanıyorum bazen;
Taki seni hatırlatan seyleri istemeden de olsa görene kadar, Eüyalarıma girdiğin ana kadar,
Biramı elime alana kadar,
Kazımın sesini işitene kadar seni unutuyorum...
Yaklaşık tanışmamız ve görüşmemiz arasındaki süre oldu Senle son görüşmemiz.
Varlığımı reddediyor gibi;
Görmek uğruna canımı bıkmadan usanmdadan defalarca Verebileceğin gözlerin..
Seninle görüşmek imkanı olupta görüşememek..
Ah şu bendeki laz inadı yedirdi bitirtti beni bana..
Kendimin içinde aylarca seni ararken,
Aşk belirsizliklerimin içinde saklanan yalan,
Ben o belirsizlikler içinde bulduğu yalana inanmaya çalışan zavallı,
O hiç nbirşleyden haberi olmayan masum bi bir hayal ürünüyse...
Kendini unutmadan;
İmkansız olduğunu bilerek,
Bunu gerçekleştirmeyi belkide istemeyerek...
Sanırım seni eskisi gibi sevmiyorum,
Ama eskisinden daha çok istiyorum ve sana daha çok ihtiyacım var...
Severken ve sevilirken olan olumsuz şeyler o kadar çok Sinirlerimi bozdu ki!
Kendimi tanıyamıyordum bi süre öncesine kadar!
Seni düşünmek korkutuyo inan beni...
Seni düşünmek beni ne halde yakalıyo belli olmuyo..
Aşk onla beraber paylaştığın kendin ve o,kendine ve ona ait herşeymiş...
Aşk onlayken mutluluğun zirvesinde, o yokken yoksulluğun dibinde Olmakmış...
Aşk onun varlığını hissettiğinde huzuru ve mutluluğu, onun yokluğunu Hissettiğinde kahroluş ve çaresizliği tatmakmış...
Aşk onu düşündüğünde düşünmeyi unutmakmış...
Seni düşünmekmiş beni kahreden,
Senle beraber olma isteğiymiş...
Seni sevmek,seni arzulamakmış beni senden uzakta Özlemler içinde kahreden...
Seni özlemek istemiyorum...
Seni senin, onun,tanrının,kendimin dahi tahmin ettiğinden Daha çok seviyorum...
Sensizlik aklımda,
Can dost elimde,
Aşkım yüreğimden kaçmak üzere,
Öfkem yer kolluyor yerine...
Ben senin olmadığn her yerde,
Sen zaten yoksun seni bana hatırlatacak yerlerdesen nerdeysen aşkım ordaydı,
Senin için vazgecmistik gelecekten,
Bırakmıstık hayatı senin uğruna,
Acemilikten kaptırmıstık kendimizi bir boşluktaki seni bize hatırlatanlara.
'Neden' yoktu o zaman aklımızda.
Şimdi anlıyoruz neden!
Kendmizdeki boşluk uğrunaymış hepsi,
İnadın sona erinceye kadar inatlaşıyorum...
Her ne kadar kalbim acısada...
Her ne kadar kendimi bitirsem de senden daha inadım..
Ve inadın seni mutlu ettiği sandığın her an ben yokum bu hayatta...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!