Ali Osman Arslanoğlu Şiirleri - Şair Ali ...

Gülünce güneş doğar ay iner gün yüzüne!
Leblerin mor menekşe dilinse ıtır Ayşe'm,
O gözler renklerini vururken gündüzüne
İşvenin haresini sineme yatır Ayşe'm.

İsterim ki her lahza elin elimi tutsun

Yâr bana kaşını gözünü eğip
Küseceksin diye aklım çıkıyor,
Sukûtun nabzında hüznüme değip
Eseceksin diye aklım çıkıyor.

Ödesem de bitmez hüznün diyeti

Doğruluk ipini iğreti alıp
Yalanla yaşamak bize münhasır,
Hırlıyı hırsızı sokağa salıp
Çalanla yaşamak bize münhasır.

Hayâli sancaklar sınırlar diken

Gök kubbe kızıl örtü yer ise siyah lale
Denizin koylarına bir tarih yazılmakta,
Bir avuç toprak için dört elle istikbale
Ecnebi soylarına mevziler kazılmakta.

Şehidim gülümse sen ebedi seferine

Gamzeli yüzüne kurban olduğum
Sana gül demeğe dilim varmıyor,
Hasretinden sararıpta solduğum
Sana gel demeğe dilim varmıyor.

İster inan bana ister inanma

Hasretinden boş gözlerle bakarak
Mecnun gibi gitmelerim bu yüzden,
Durduk yere kaşlarımı yıkarak
Sana sitem etmelerim bu yüzden.

Ne dağı şahitti ne de düz ova

Adâlet mülkünün çökse temeli
Ne vicdan kalırdı ne hüküm ne han,
Şükür ki; kör nefsi kötü emeli
Kollayan o ruhun sonu hep hüsran.

Naçarı düşkünü sultanı şâhı

Gül tenine sere serpe yattığım
Gözlerinle ağır ağır süz beni.
İnce bele aşk düğümü attığım
Gizlerinle ağır ağır çöz beni.

Ok misali kirpiğini fırlatıp

Bahar yüreğimde çiçek açarken
Ansızın kapıma çöktü kara kış,
Üstümde tebessüm neşe saçarken
Altımda hüzünler tuttular alkış.

Seher melteminde üşürken özüm

Bir sarı hazana düştüm anne
Ne çiçeğim kaldı ne özüm,
Dert közünde piştim anne
Ağlamaklı iki gözüm.

Hangi topraktan höllüğüm