Şimdi bu şiiri kendine sanarsın
Göl edersin gururunu bardak bardak kanarsın
Bilmezsin
Ey yalanın dolanın sahibi
Bitti cebimdeki sevda tohumların
İçtin ya gölden suyu
Bizim Ülkeye Bahar Pek Gelmiyor
Ne Zamanki Açacak Oluyor
Bir Çiçek Sanki Tufan Kopuyor
Açmayı Boşver
Tomurcuklanmadan Ölüyor Zavallım
Bu Yüzden Hiç Çiçek Ekmiyorum Artık...
Şimdi sen gidiyormusun düşlerimden
Ben her sabah bu şehre umudunla umudumla girerken
Sen gidiyormusun
Pırıl pırıl gökyüzü çiziyordum yalanlarımdan sana
Nefes bile alamıyorken sana yaşıyordum ite kaka,
Geçmiyorken uğrarken Soğuklarında yanarken
Artık ne umutlarım var ne umutsuzluklarım
Gözlerim şafakta değil artık her sabah
Ve seni yaşamakta gelmiyor içimden
Ne kızıyorum sana nede anlıyorum
Ne kendime hak veriyorum ne sana
Yeni söylemeyi öğrendim düşündüklerimi
Uyan tutulmayacak olsa da güzel sözler var dışarda.
Uyan aklımız bir kuş gibi uçacak yoksa açık pencereden.
Uyan güzel rüyalar görmeyeli uzun zaman oldu
ve gece inatla daha karanlık
Bir yanımız gri duvarlar
ve bir yanımız sahte gökkuşağı...
aşk bizden geçmiş gözüm
haberimiz olmamış sakallarımız ağarmış en kara zamanda
haber etmeden içimizden akıvermiş
yağmur basmış caddelerini gönlümün kimse kalmamış sokaklarında
bir intihar saldırısı tadında yıkılmış duvarlarımız
ne mavilerinde tat kalmış göklerin
Haksız özlemler içindeyim ey yar
Sebebsiz gözyaşları içindeyim ansızın
Yağmur beklemekteyim kuru topraklar gibi
Yüzüne söyleyemediklerimi sessiz sessiz bağırmaktayım
Ve gene yanlızlığın başkentindeyim
Yadırgamıyorum ey yar bilki ülkemdeyim,,,
Ben Gideyim Artık Bu Aşk Bayağı Geç Olmuş
Yalancı Mutluluklarına Dalmış Ömrüm
Yıllar Nasıl Geçti Unutmuş
Ben Gideyim Artık Senden
Sende Hava Kararmış
Üstelik Bahar Beklerken Gözlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!