mevlam da razıyken mutluluğuma.
kullarının ezme çabası niye.
dostumu düşmanıma
karıştırdığım şu kiralık dünyada,
kimi kime şikayet edeyim kimi kime?
sarıydı en çok gözüme görünen.
vedalaşıp ayrılırken.
bukle bukleydi saçların..
beni de uçurdun onları savururken...
o gün düşüktü sabahtan omuzlarım.
bu hayatın ne yönetmeniyim ne de kralıyım
kimseye yol da vermem rol de
çünkü dünya bir tiyatro değil.
çünkü dünya bir imparatorluk da değil.
çünkü dünya kılını kıpırdatmaya bile değmez...
Aslında ölümle sonuçlanmış bir sonbaharın kanseriydi o sarı yapraklar
Bir haberci belki de
Daha kuvvetli daha soğuk,
Yağmur yolu ıslatıyor, ama temizleyemiyor
Yok edemiyor uzaklığı
Bir kurban belkide
evet...her mevsim farklıdır aşk.
ama günah keçisidir sonbahar sevdaların.
en acı mevsimdir sonbahar,
hatta katildir kimine göre,
ey ademin saf çocuğu,
sen sevdana sahip çıkamazsan,
cümleler gibiydi umutlarım
bitmesinler diye sonlarına virgül getirdim
noktaları bittileri def ettim
çiz dediler çizdim
sil dediler sildim
her denene evet dedim
Ufukta bir kızıllık
Baktım ve acıdım
Nerde olsa tanırım
Ayrılığın rengi bu
Ta kendisi
Bizi bulucak yine
saygın dertlerden benimkiler...
hüzünü de biliyolar sevinci de...
yeter ki yüz bulsunlar biraz...
onurlarını da satarlar bedenlerini de...
göz yummanın asilliği mi adil
Denizin cıkardığı o ses
Dinle
Dinle bak
Sankı bir hikayenin sonunda
Kurtulan kızın sevinci
Ya da bir okul çeşmesi
ilk önce
elini göster sevdiğine.
bir ömür boyu tutacağı elini.
ellerini ver ona.
kendi ellerini gösterirse sana.
sevgi budur arkadaşım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!