Ali'nin Sevgisi Şiiri - İsmet Çağdaş

ALİ’NİN SEVGİSİ
Adam gibi hasretlerin özlendiği mevsimlerde
Adam gibi hasret sahibidir Silifkeli Ali
Bir özlediği vardır onunda
Geceleri yatağına yattığında
Başucuna koyduğu resme bakar,. Ağlamaklıdır
Gözleri şelaleler misali çağlamaktadır
Ama unutulur bütün bunlar sabah aydınlığında
Şelaleler kurumuş,
Sükûnet Silifkeli Ali’ye vurulmuştur
Ve o gün öğrenir Silifkeli Ali sevdiğinin Geleceğini
Sabah erkenden kalkar yatağından düşer yollara
Sisle karışık bir soğuk mevcuttur havada
Burnunun sızladığını bile hissetmez Ali
Bekler o kahrolası gelmeyesi otobüsü
Ve otobüs gelir
İki sevgili aylar süren hasreti giderirler
Birbirlerini hiç görmemişçesine
Sarılırlar birbirlerine
Bu mudur? Mutluluk denen şey
İnsanı bulutlarda uçuran bu mudur?
Sevmektedirler birbirlerini delicesine
Ama kızın vakti kısıtlıdır
Ayrılık her geçen saniye yaklaşmaktadır
Velhasıl Silifkeli ali bunun bal gibi farkındadır
Fakat ali ayrılığı hatırlamaz
Zamana inat hatırlamak istemez
Dünyada en güzel şey sevmektir der Ali
Sevmektir insanı ayakta tutan
Sevmektir insanı mutlu kılan.
Koskoca iki gündür geride kalan
Üç saat kalmıştır ayrılığa
Kız Ali'ye bütün sevgisiyle bakar
Kızın adı Sevgidir.
Yaşamı sevgi gibi sevmektedir
Ali sevgisini gözyaşlarına gizlemektedir
Tutar kendini silifkeli ali,kurutur tüm nehirleri
Nehirlerin suyu kalmaz
Çünkü Alî'ye göre erkekler ağlamaz
Akşam çayı içilir bekâr evinin soğuk
Aydınlığında
Ve ayrılığa iki saat kaldığında
Korkuyla dolar ikiside
Sanki,bir daha göremeyeceklermiş hissi doğar
İkisine de
Ali sevgisinin gülümseyen yüzüne bakar
Ağlama der ağlama yar
Sevgi istese de tutamaz kendisini ağlar
Ve o an gelir saatler 11’i gösterir
O kahrolmayası yelkovan inadına dönmektedir
Ali elinde olsa zamanı geri getirecektir
Hiç ayrılığı tatmamak için
Getirecektir zamanı geri
Ama kaçınılmazdır bu ayrılık
Evden çıkarken şarkılar söylenir.
Giderken ardından gitme kal diyemedim.
Terminalin o soğuk ve sisli havasında,
Beklerler otobüsü 53 numaralı peronda,
Otobüs gelmesin diye dualar eder Ali,
Ama olması gereken olur. Otobüs gelir.
Anonslar yapılır.
Sevgi'sini o kahrolası 17 numara ya bırakıp
İner otobüsten,
Gidişini izlemek istemez Ali
Ama onu son kez görmeden de edemez.
Otobüs hareket eder.
Belki de son kez kalkar elleri Ali'nin,
İnmez, inemez elleri inanamaz ayrılığa,
Ali tutamaz olur kendini,
Bırakır kaldırımın soğuk taşlarına,
Ali'ye göre erkekler ağlamasa da,
Eğer seviyorsa erkek bal gibide ağlar.

ANKARA 2002