...Ali Narına Şiiri - Kanber Orhan

Muhammet ceminden yol mu istedin.
Yol istersen yol vereyim güzel dost
Ali dergahından gül mü istedin
Gül istersen gül vereyim güzel dost

Yanarım Alinin cevri narından.
Yandıkça çıkamam aşk didarından
Hacıbektaş veli dost diyarından.
El istersen el vereyim güzel dost.

Erenler cemine od ile bakma.
Anıp kerbelayı canımı yakma.
Kim ne derse desin kafana takma.
Sel istersen sel veriyim güzel dost.

Pirsultan misali çekildim dara.
İyolmaz gönlüme düşen bu yara.
Korhani kendini sürmüş pazara.
Al istersen al vereyim güzel dost
Aşık KORHANİ
NTNO:01802020061501-Nigde
.........................................................
Dost kalemlerden Damlalar
..................................................
Hz.HÜSEYİN' E AĞIT

Ay giyinmiş yas damatlığını,
Güneşin yok olmasını diler gibi,

Yıldızlar daha bir parlak,
Günün doğmasını istemez gibi,

Tan mahcup,doğuşa pişman,
Kendini yok etmeye çalışır gibi,

Zalimler zebani kesilmiş,
Cehennemi satın almışlar gibi,

Gök kubbenin ötesi,misafir perver,
Hazreti Hüseyin’i bekler gibi….

Dünya giyinmiş yas gelinliğini,
Mehti’nin gelişini bekler gibi……......Feride Bektaş
....................................................
Hacı Bektaşi'ye, Yunus Emre'ye
Halkım ile el vereyim güzel dost
Çevremizde iyi kötü zümreye
Bal istersen bal vereyim güzel dost........Fatma Biber
.....................................................
Canım feda olsun Şahı merdana,
Zülfikar elinde girsin meydana,
Hz.Abbas'la dursam yan yuana
kol istersen kol vereyim güzel dost.

Sahabel zamana sürsem yüzümü,
Yollarına feda etsem özümü,
Ehlibeyt aşkına verin sazımı,
Tel istersen tel vereytim güzel dost....................Fahrettin AKBAŞ
..................................................
KERBELA

Geçmişten ebede akar Kerbelâ
Küffar yanmasa da sağır lâl yandı
Tüm ehl-i müslimi yakar Kerbelâ
Ben nasıl yanmayım bilen el yandı

Saltanat elinde kalkanken sea
Dayandı Allah’a Ehl-i Beyt Şia
Varırken Rabbime binlerce dua
Kûfe’ye götüren ince yol yandı

’Esenlik İslâm’da’ diyerek rahat
Zulümkâr Yezîd’e etmedi bey’at
Huzursuz konuldu seferde heyhât
Aşk ile kavrulan gönül dil yandı

Yürürken üstüne her imanı ham
Bizim Efendimiz Hazreti İmam
Zalimin zulmüne sürdürdü kıyam
Fırat kenarında garip mil yandı

İşte karşılaştı on’larla bin’ler
İmam Hüseyin’e bilenmiş kinler
Dinlemez sözünü hinoğlu hinler
Öfkesi kabaran kızıl çöl yandı

Yezîd’in ordusu sardı dört yanı
Ehl-i Beyt dostları alarak şanı
Verdiler sırayla emanet canı
Özüne sarılan çiçek dal yandı

Allah’ın aşkıdır her gönlü yakan
Çadırlarda figân gözler kan revan
Şahadet yolcusu süt emer bir can
Ali Asgar gibi taze gül yandı

Hunharca vurulup kesildi başı
Terk edildi çölde kutsal naşı
Efendimiz için akan gözyaşı
Helal der Vuslati seven kul yandı..........Vuslati/Osman Öcal