Güneş benden o kadar uzakta ki, artık eskisi gibi ısıtmıyor içimi.
Tüm o buzları eriten güneş, nerdesin, niye ısıtmıyorsun şimdi!
Yine uzaksın bana, yine ışık saçıyorsun sen etrafına
Ama neden bakmıyorsun bu tarafa,
Saklanmadım ben kapının arkasına,
Açtım bağrımı
Gitmek varsa içinde senin,
“Defol çık git” demem gerekirken
Susuyorum..
Cevabım suskunluğumda gizlidir,
Sen de
Ben de
Öyle yalnız kaldım ki hayatımda
Kimi gün öldüm kimi gün ilah oldum
Çok zaman annemin dizlerine hasret
Kaç bahar sensiz geçti saymadım,
Aşkın bu bedende hala yaşıyor.
Senden sonra inan ki ben sevemedim,
Seni unutmaya ömrüm yetmiyor.
Unuturum diyerek yaktım mektupları,
Engel midir sevene denizler ve dağlar?
Özlemedin mi aşkım; gelmeyecek misin?
Zonguldak’da sana, bak bir şair ağlar! ..
Göz yaşını bir kez; silmeyecek misin?
Yıkılan şu gönlümün kalıntılarını
Bir aşk nasıl biterse
Öyle bitti bu aşk da
Uzun bir hastalık gibi
Aralıksız dinlediğim
Alaturka bir fasıl gibi
Güneşin buz tuttuğu yerde
Bir ateş gördüm,
Gönlümün karardığı yerde
Bir ışık gördüm,
Umutlarımın koptuğu yönde
Bir his buldum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!