İnsanlık bir boşluğa sürükleniyor.
Suların kaynağı bilinmez oldu.
Şaşkınlık almışta başını gidiyor,
Ve yolların sonu sorulmaz oldu.
Ne yapacaksan iste tez elden
Yokluğunda seni özledik
Sana değen rüzgarı, seni örten bulutu özledik Özlemeyi, özlenilmeyi, sevmeyi, sevilmeyi, sevindirmeyi, sevindirilmeyi özledik Efendim
Aşkı, gözyaşını, müsamahayı, ahlakı, adabı, ihsanı, irfanı, iz’anı, feraseti, basireti, şecaati, celadeti, adaleti, meveddeti, muhabbeti özledik
Yazarken karanlığın ithamını,
Bir türlü güneşi durduramadık.
Kuruyan, ürünsüz çatlak toprağa,
Bir türlü yağmuru yağdıramadık.
Fırtınada kalmış beyaz gemiye,
Yalnızlık uzaklardan esen bir rüzgar
Tatlı bir meltemdir yalnızlık.
Gecenin karanlığında ağlayan bir insan
Bir aşıktır.
Öyle bir duygudur ki;
Kiminin dostu, kiminin sırdaşıdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!