Ayrılık şairiyim ozanlar diyarında
Kimliği bilinmezlerdenim
Ah çekerken gönlüm yaralı
Manidar sözlerden oluşur
Hece-i kelimelerim
Bakmayın suskun kalışıma
Çal kapımı yürürken zifi ri karanlıklarda yavaş yavaş
Nara atmadan salıver kendini kapı aralığına
Ücra köşelerde ekmek kavgası yapanlardan sor beni
Memleket hasreti sanma,
İnsan bahtiyarlığı benimkisi
Bir sevda oldun fikri dünyamda
Sabahın ilk ışıklarında derdi dermanım
Vuslat yolculuğumda sen var olan
Mağrur İncelikler imsin
Fırtına virane şehirde boy gösterir
Hatırla beni hatırla sevgin ile
Sana bağlı kalmak isteyişimden sakın sanma
Anla sana olan hislerimi, duygularımı varsa acılarımı
Sessiz kalman çığlık olman değil
Sessizken sana bağlı kalışımdır sevgi
Gecenin derinliğinde bir başıma sensiz
Düşüncelerim sana hasret
Geçtiğim her yolun
İçtiğim her suyun anlamısın sanki
Varlığın başa belâ, yokluğun bir dert
Yaprak misali çiçek açan sevdamsın.
Doğaya sevgi, huzur veren baharsın.
Yaratılmış doğanın meyvesi dalısın.
Sen kirlenilmeyen doğasın.
Ver meyveni dalından düşür yapraklarını
Bir sevdadır üstüme düşen kar taneleri
Yaram sızlar anılmadıkça gidenleri
Sadece aramızdakilerin değeri ise sevgi ve saygı
O zaman anılmalı Âşık Veysel’imiz
Bahtiyar yolda sadece ama ve azim
Kalem alınır ele
Satırlar dizilir bir bir boş sayfalara
Doldurursun boşlukları anlamlı anlamsız
Farkında olmadan
Sığdırırsın belki cümleleri
Anlam vermiş mi dersin
Ben ayazlarda yazdım şiirimi
Yitik bir sevdanın yarını için
Seni hatırlayıp seni andıkça
Koştum çıktım dağlara
Dağların reyhan koktuğu yamaçlara
Ama sen yoktun
Suskunum yar suskun...
Buğulu bakışlarına,
Yaşayamadıklarımıza,
Düşüncelerimize,
En çok da...
Seni sensiz yaşadığıma...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!