Bir gün düşünürsün
Geceleri, gündüzleri
Nasıl böyle bir aşkı kaybettiğini
Beni kaybettiğini
Bir gün geceleri tavana bakarak düşünürsün
Sevmek, çözüm değilmiş oysa
Banklar, yalnızlığın ezgisidir
Kendinle baş başa kalmanın halidir
Kimseler bilmez neler yaşanır buralarda
Ne hatıralar bırakılır o yerlerde
Şehrin, kalbin, anıların ve yalnızlığın büyülü kokusu
Yayılır tahta parçalarına
Düşünceler, anılar ve şarkılar
Her kadehimden aldığım aşk yudumu
Her cigaramdan aldığım dert dumanı
Bana seni hatırlatır
Umudumu, aşkımı, inançlarımı
Hayatımı aşka ve şiire adıyorum.
Bu Samsun sabahlarında…
Bahçedeyim,
Yağmurun ince çiselemesini seyrediyorum.
Yüreğim harmanlanıyor,
Gözlerim gözlerinde ışıldamayı bekliyor.
Ey gelmeyen sevgili
Gelemeyen, zamanı bekleyen sevgili
Geldiğinde aşk isterim
Gözlerine bakıp doyamamayı isterim
Ellerini tutup bırakmamayı isterim
Gelmeni ve gitmemeni isterim
Güzel bir anı olarak geçip gittin ömrümden
Benim sabah güneşim
Her şey seni hatırlatır, anımsatır bu aşka doyumsuz kalbime
Nerede kumrular görsem
Nerede birbirine aşkla bakan mahurlar görsem
Her şey seni hatırlatır, anımsatır...
Yalnız başımayım bu küf kokan odada
Aynaya bakıyorum;
Gözlerimin altındaki morluklar
Gözlerimden kalbime giden yoldaki acılar çarpıyor bedenime
Aynı dalgaların birbiriyle çarpışması gibi
Sert ve donuk
Bilirim kendimi
Beni boğan kederi bilirim
Beni boğan seni bilirim
Ama vazgeçmem beni boğanlardan
Bağlanmışımdır onlara
Onlarsız neler yaparım bilemem
Şehirlerin beni sardığı koku
Yıldızların, evlerin, sokakların ve gecelerin sancılarımla buluşması
Beni, kendi dünyamın hayal evresine sokar
Onlara baktıkça kendimi görürüm
Düşünürüm onları;
Şiirlerle bütünleşmelerimi
Mutluluk yollarda
Mutsuzluk yanı başımda
Gelmeyen sevgili kalp otağımda
Ben ise yalnız başıma sokaklarda
Filmlerdeki gibi karanlık ama bir o kadar aydınlık
Yürüyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!