Ali Koç Şiirleri - Şair Ali Koç

Söyle aynı yaşta değilmiydik? Kalubela'da
Sevginin meyvesi olmadıkmı? Adem ile Havva'da
Ya ben çok erken geldim dünyaya,
Ya da sen çok geç kalmadınmı? güzelim.

İkimiz de misafiri değilmiyiz? bu dünyanın,

Bu son gemi, demir alacak olan limandan,
Yükünü almakta; vefadan, sadakatten, sevgiden ve aşktan.
Vakit tamam; sensin, rotası elinde gönül köşkünde kaptan.
Açılacaksın açık denizlere, geçeceksin sonrada okyanuslardan,
Rotandaki hedef; vefanın duyulan, sadakatin var olan,
Alacaksın nasibini, sevginin ve aşkın yeşerdiği kıyılardan.

Anamın nezdinde,anneler günü için tüm annelere itaf olunur.

Sen; Yeryüzünün en güzel annesi,
Gönül ülkemin birtanesi,
Sen; Yaratılmışların en sevgilisi,
Yaradanın rahim sıfatı, sende saklı değilmi?

Aşkım karşılıksız değil, ama çaresiz
Sevdanın girdabında; Sen biçare, ben biçare
Yaşarmı bu yürek gülüm; Artık sensiz
Aşkın girdabında; Sen biçare, ben biçare.

Belki çare var ama; Bizi nerden bulacak

Sahibine ithafen

Bakışını,gülüşünü özledim,
Gönlüm gözlerine takıldı kaldı.
Zaten uzaktan uzağa sevdim,
Uzakların ötesinde ne vardı.

Seninle olmuyor, selvi boylum.
Seninle olmuyor.
Seninle olmadığı gibi gülüm,
Sensiz de olmuyor.
Ah! olmuyor, olmuyor, olmuyor,
Sensiz de olmuyor.

Bir gün bakacaksın, bir ömrün arkasından
Benim gibi; Keşkelerinle boğuşacaksın
Sende kaçacaksın; Günü geldiğinde, aynalardan
Yanlızlığının yüzüne, pişmanlıklarını haykıracaksın.

Ne yazıkki geri gelmiyor zaman

Sen güneş olmuştun, bense dünya,
Isıtıyordun beni, ışınlarınla.
Sonrada bıraktın yerini; Ay'a,
Ay olup, doğdun karanlık dünyama.

Seni, beni anlatırım yar seni, beni.

Gönül dağlarım; Tipi, boran, kara bürünmüş,
Yokluğunda bu yürek ne de çok, çok üşürmüş,
Aşkının ızdırabı saçlarıma aklar, aklar düşürmüş,
Aynaların intizarı, boşu boşuna.

Sevdan yüreğimde ateşmiş, kormuş,

Uzaklara gidiyorum.
Senden uzaklara,
Sana yakın olmak için
Gidiyorum; senden uzaklara.
Gidiyorum;
Seni de alarak yanıma,