Ali Kınık Şiirleri - Şair Ali Kınık

Bu mevsim de gelmedin ya, yoruldum.
Her mızrapta kanıyor ezgilerim.
Üç dal gülüm, ele düştüm kırıldım,
Mevsimden mevsime taştı kederim.

Ömür geçti bir gün bitimi gibi
Ben beni bekledim gölge dönende
Bu şehrin öksüzü, yetimi gibi
Tek kalırım şehre akşam inende

Gölge döndü gelmedin

Geldim işte dostum yüzün gülsün be
Yaralarım ağrır varsın olsun be
Halimizi bir tek Allah bilsin be
Ben varım yanında yalnız değilsin
Önümüzde dağlar düşmanlar eğilsin
Ben varım yanında yalnız değilsin

Savruldular şimdi nerdeler
Yavru kuşlar ve çocukların
Sancısını hatırlar mısın
O zamansın yolculukların
Odalar ve yuvalar ıssız
Ağla memleketim ağla

Biliyorum Birazdan Kapı Çalacak
Sen Çıkıp Geleceksin Oğlum
Boynuna Sarılacağım Ağlayarak
Kokunu Ta Cigerime Çekeceğim
Dünya Duracak Zaman Duracak
Belki Kalbim Duracak

Kendi öz yurdumda ben miyim garip?
Beni bir köşeye atan utansın
Eğilmiyor diye,kurdu hor görüp,
İti el üstünde tutan utansın! ..
Oğlumuz sokağa itiliyorken,
Ve kanına zehir katılıyorken

Ben bir savaşçıyım,yıkılmam hemen
Savaşçılar,uzun uzun savaşır
Kaşların Darboğaz,saçların Yemen
Ömrüm,kırk cephede hazin savaşır
Bir gün meydan bomboş,ne ses ne seda
Bir gün,canevime saldırır veda

Kara yılan der ki harbe oturak
Kilis yollarından kelle getirek
Nerde düşman varsa orda bitirek
Vurun Antepliler namus günüdür
Nerde hayın varsa orda bitirek
Vurun Antepliler namus günüdür

Bu deniz deli,bu sandal kırık
Ve ellerim kan-ter içinde artık
Bütün ışıklara sırtımı döndüm,
Bütün ışıklardan kaçtım
Ben bir garip adamım Dilara,
Kör-kütük karanlıklara aşık…

Alev alev bir annenin yüreği
Yanıyorsa eğer beni öldü say
Kurşun yemiş ak ceylanın yarası
Kanıyorsa eğer beni öldü say

Gecenin yarısı, saat on buçuk