Ali Karataş Şiirleri - Şair Ali Karataş

Benim birçok arkadaşım var.Tıpkı gökteki yıldızlar gibi.Sayısını bilmeyeceğim ve sayamayacağım kadarlar.Benim zor zamanlarım, karanlık gecelerim vardır.Önümü dahi göremediğim anlarım.Bu zamanlarda arkadaşlarım yıldız gibidirler bende dünya olurum.Uzaktan hepsi görünür, biz buradayız derler ama ışıkları o kadar zayıftır ki önümü aydınlatmaya bana yol gösterici olmaya yetmezler.Arkadaş gibi görünüpte benim o halimi umursamayanlarda vardır.Tıpkı yine yıldızlar gibi kayıp kaçarlar, beni karanlıklarıma iterek.O anda, en zor zamanımda, en zifiri karanlığın koynunda olduğum an dostum gelir yanıma.Bir tepenin ardından üzerime ay gibi doğar.'' Korkma dostum ben seni karanlıkta bırakıp, kayıp gitmeyeceğim ''der.Ve onun bana yolladığı ışık süzmeleri ile önüm biraz aydınlanır ve yürümeye başlarım.O benim dostumdur.En kötü anlarımda yanımda olur, bana ışık olur.Ama karanlıklarımdan tam olarak kurtulamam yinede.Ailem gelir en son olarak.onlar tek kişi değildirler.Babam, annem ve kardeşlerim.Hep beraber bana yardımcı olurlar.Karanlıklarımdan bir an önce kurtulmam için güneş olurlar.Önüm tamamen aydınlanır, kötü anlarım geride kalır.
Bu yüzden Yıldızlar arkadaşım, Ay dostum,Güneş ailemdir benim....

Uzun yıllar oldu seninle görüşmeyeli,
böyle bırakmamıştım seni halbuki
o zamanlar gözlerinin içinde yıldızlar parlardı
ekmek iki lira su bedavaydı.

Yıllar ne de ezici olmuş üzerimizde

Sanki bütün özgürlüğüm
iki parantez arasına sıkıştırılmış.
Hani uçmak istersin de uçamazsın,
hani coşmak isterde coşamazsın ya
o misalim işte.
Ne düşüncelerim,

Üç arkadaş kaldığımız
bekar evimizin
yalnız odasında
sabah soğunun buğulu camlarındaydı ismin
kalkmayı hiç istemediğim sıcak yatağımdan
adını okuyordum

Çukurda kalmıştı bizim sevdamız
topal bir sevda, gözü kör bir aşk
görmedi önünde ki çukuru
topal devrildi, kör sendeledi
sanki sonu başından belliydi

Bir dünya çizebilir misin benin için?
içinde bir dağ, bir bulut, birde nehir olsun,
yaşayan çöp adamlarda olsun
ölüm hiç olmasın,
hayat bizim dünyamızda sonsuz olsun.

Kusuruma bakma ne olur
Bunca zaman sonra elleri boş geldim
Ne bir papatya,ne de bir gül bulabildim.
Kusuruma bakma ne olur
Sana ancak bugün gelebildim.

Avcumda ustura kesiği,
gözümde bir hayli korku
gece sanki benim için karanlık
sokaklarda tanımadığım kalabalık.

Bir tanıyan olurmu beni

Bilmediğim sokaklarda dolanıyorum
sokak kedileri çöpleri karıştırmakta
ve evlerin balkonlarıından çamaşırlar sarkmakta
zihnimin bir yerlerinde tanıdık mısralar
dudaklarımda hafif hafif mırıldanmakta
zamanın boşluğunda bir insan kaybolmakta

Şu dağ kaç kürek toprak?
Yada bu deniz,
kaç kalbur su acaba?

Saymasını bilmiyorsan
ne dağ ne de deniz bitmez