Ölüm böyle sevilir;
Bütün ağıtlardan uzak, sessiz.
Toprak kokusunu alıp giderken rüzgar,
Kimseye boyun eğmeden, tesellisiz.
Sırtını yağmura dayayıp
Çocuksu düşleri ayıklarken ay ışığından, sırılsıklam.
Bir yastığa baş koyduk ana rahminde
Yedi aylık doğurdu acılar bizi
Oysa cenin halinde ne kadar da güzeldik
Ağlamak için sürdük bu kadar izi
Yollarını açık tut birikmiş acıların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!